Ingrid Mulder

Nu de zomer zachtjesaan op zijn eind loopt, collega’s terugkomen van vakantie en het gewone leven langzaam opstart, begint ook de volleybalcompetitie weer. En dus voor mij het tribuneleven. Lees verder “Tribuneleven”

GSD noemt een weduwe die ik volg op internet het: Getting shit done. Zij is er erg goed in. Op dit moment plaatst ze vooral filmpjes waarin ze een huis renoveert en ze heeft verschillende items gewijd aan het leren repareren van het sprinklersysteem in de tuin. Ik bekijk het met bewondering, zelf ben ik niet iemand die GSD’t. Ik ben de vrouw die, als de dakkapelreiniger voor de deur staat, geen idee heeft waar de hoofdkraan zit, zodat hij de buitenkraan niet kan gebruiken en voor zijn watervoorziening naar een buur moet. Lees verder “GSD”

‘We kunnen wel memes gaan maken van mama’s rare gedrag.’
Ik weet niet eens wie het zei, vang het vanuit mijn oorhoeken op.
‘O ja! Of een Youtube kanaal!’
‘O! Zullen we dat doen? Een broer-zus kanaal met hoe erg onze moeder is!’
Ik probeer het goedmoedig te labellen als een voorbeeld van de band tussen broer en zus, al baart het me enige zorgen dat mij belachelijk maken kennelijk nodig is om die band te versterken. Lees verder “Meme”

We zijn het erover eens: zodra we de brug oprijden die Zweden met Denemarken verbindt is de vakantie voorbij. We zijn al meer dan een dag onderweg, het afscheid van de familie heeft al plaatsgevonden. En toch is het pas daar, op die kilometerslange brug, die de inspiratie was voor een fantastische tv-serie, écht echt. Lees verder “Terug”

Ik heb Duolingo uitgespeeld. Het duurde een tijdje voordat ik het door had. Ik had wel gezien dat de app er anders uitzag en ook vond ik dat er weinig nieuwe woorden voorbij kwamen, maar herhalingen hoorden ook bij de gewone lessen, dus echt opgevallen was het me niet dat ik klaar was. Dat alleen al is tekenend voor mijn Zweedse skills, aldus de twintiger.
En ik moet toegeven dat ik me nog niet heel erg toegerust voel om op vakantie in het Zweeds een conversatie te beginnen. Lees verder “Zweeds”

Mijn vakanties hebben zich nog nooit gekenmerkt door al te veel planning. De heenreis regelen, zorgen dat we de boot kunnen nemen en ergens kunnen slapen, dat vind ik al heel wat. Hoe we de dagen, eenmaal op vakantie, invullen, zien we vanzelf wel. We kijken per dag waar we zin in hebben en waarvoor nog tijd is, als we weer eens lang hebben geslapen en daarna op ons allerrustigst de dag zijn begonnen. Lees verder “Taart”

‘Pizza met tonijn en ham,’ zeg ik terwijl ik een punt omhoog hou. ‘Wie heeft dat verzonnen?’
De “Love you” heet hij ook nog. Als we dat niet hadden geweten hadden we waarschijnlijk vreemd opgekeken van hoe vaak de pizzaboer een van zijn medewerkers de liefde verklaarde. Lees verder “Pizza”

‘Willen jullie bizons zien?’
Het is geen vraag die je met nee kunt beantwoorden. W, het neefje dat inmiddels (tot mijn steeds weer opspelende verbazing) een volwassen vent is troont ons mee. Zijn trots op zijn auto waarin we gemakkelijk met zijn zessen passen is zo aandoenlijk dat het niet eens meer uitmaakt of we de bizons echt te zien zullen krijgen. Ze zijn er, blijkt, maar ze staan ver weg en we moeten over een zompig pad om ze van dichtbij te zien. Lees verder “Bizons”

We zijn neergestreken in Villa Kakelbont. Toegegeven, er is geen aapje en er staat geen paard op de veranda, maar dat heeft er ook mee te maken dat er geen veranda is. Er staat wel een paard in de tuin. Een houten paard, maar toch. Lees verder “Kakelbont”

‘Dit is hoe je Zweden droomt,’ zegt de twintiger als we ’s avonds een rondje lopen. Het appartement dat ik via Airbnb heb geboekt blijkt de helft van een langgerekt rood houten huis dat samen met twee andere identieke gebouwen een hoefijzer vormt rond een goed onderhouden grasveld. Achter ons huis is een bos. Aan de overkant van de weg trouwens ook, overal hier zijn bossen. De weg naar het complex toe was voor een verdwaler als ik bepaald een crime, omdat het er meer en meer op begon te lijken dat we helemaal verkeerd zaten en bang en verloren zouden eindigen in een donker woud, zonder bereik en voor altijd ronddolend.
En we hebben paarden, die zoveel ruimte hebben dat ze dan weer eens bij ons naar binnen gluren, dan weer hun geluk elders beproeven. Lees verder “Vibes”