Vorig jaar heb ik twee verboden uitgevaardigd die strikt nageleefd moesten worden. Nu moeten al mijn verboden dat, maar ik heb het ouderlijke overwicht van een kanarie en in het kader van “pick your battles” heb ik me bij een hoop overtredingen van mijn regels neergelegd.
Deze twee verboden moesten echter daadwerkelijk worden gehandhaafd, op straffe van minder zakgeld. Het eerste was het “gele auto-spel”. Bij werkelijk iedere gele auto die de pubers zagen werd er om het hardst geroepen wie hem als eerste zag. Ik moest scheidsrechteren als het om een dubieuze kleur geel ging en de discussie die we het vaakst voerden was of een ambulance telde als gele auto. Ik was het al een tijdje zat en hoopte dat het spel een stille dood zou sterven, maar het was alsof de pubers dat roken en ze bleken niet van plan mij hierin ter wille te zijn.
Daarnaast was het de kleine puber die aan banden moest worden gelegd. Bij een kringloopwinkel in Zweden had ze een speelgoedaudi gekocht en ze greep dat aan om iedere keer als ze er een in het echt zag te roepen: ‘Kijk, een Audi!’ Gek werden we ervan, deze keer niet alleen ik.
‘Weet je wat?’ zei ik, in een vlaag van creativiteit, ‘je mag alleen nog iets zeggen over een audi als je er één in het geel ziet.’
Wat een rust. Wat een genot. Audibezitters blijken niet graag voor de kleur geel te kiezen. Een jaar lang hoefde ik niet naar dat vermaledijde zinnetje te luisteren.
Maar nu zijn we in Duitsland. Het land van de Audi. En als er ergens maar genoeg auto’s van een soort rijden, dan zitten er ongetwijfeld ook wel een paar gele tussen. Bij de eerste keken we allemaal nog verbaasd op, de kleine puber misschien nog wel het meest. Na vier begon het al sleets te raken, en aan het eind van de vakantie was ik het al even zat als vorig jaar.
‘Dit was de regel, mam!’ grijnst ze.
Ik weet het, dus ik knik.
‘Weet je wat leuk zou zijn? Als jij een gele Audi zou krijgen bij het autospel!’
Het autospel werd vroeger bij mijn lief thuis gespeeld en hij heeft het in ons gezin geïntroduceerd. Op de snelweg worden de auto’s die ons passeren of waaraan wij voorbijgaan onderling verdeeld in een vaste volgorde.
Zo verzamel je al rijdend vrachtwagens (‘wel met een coole man erin, mam!’), paardentrailers, oude golfjes en met wat mazzel een sportauto of een superdure Mercedes.
Een gele Audi, stel je voor.
Gelukkig kan ik de uitkomst van dit spel tenminste enigszins zelf bepalen. Ik weet zeker dat ik het anders het hele jaar zou blijven horen, uitgevaardigde verboden of niet….
Volgend jaar een gele Audi meteen vrouw achter het stuur? Haha, wat een puber. Ik zie die vasthoudendheid helemaal voor me.
Wat fijn dat je het kon. Mooi verwoord. En dat appeltje maakt het af. Knuffel!
O dit hoort bij het volgende stukje ‘kerk’. Sorry, ging duidelijk niet goed.