Een kerstverhaal in zeven delen. Vandaag het laatste deel.
Bij ‘Verhalen’ kun je het verhaal in pdf in zijn geheel lezen.
Jeanne slaat haar ogen op naar het plafond. Ze is ergens van wakker geworden maar ze weet niet waarvan. Ze hoort een diep donker gesnurk naast zich en één lang onzalig moment denkt ze dat het allemaal niet echt is gebeurd. Er was geen overval, Stan is niet neergestoken door de man met de bivakmuts over zijn hoofd getrokken, toen ze een ommetje gingen maken. Ze heeft het alleen maar gedroomd, het steegje, de schrik van de enge man die ineens voor hen stond, de klap tegen haar hoofd, het mes. De adrenaline die ze door haar lijf voelde razen terwijl ze alleen achterbleef met haar bloedende echtgenoot en die ze later zo goed kon gebruiken om geloofwaardig over te komen bij de politie, die natuurlijk precies wilde weten wat er gebeurd was. Het is allemaal niet echt, ze heeft het zich verbeeld. Stan ligt nog gewoon naast haar, zoals iedere morgen. Zo meteen zal hij zich smakkend omdraaien, misschien een stinkende natte scheet laten. Net als ze gefrustreerd wil kreunen ziet ze dat het Eefje is die naast haar in bed ligt. Ze was vannacht te erg overstuur om te gaan slapen en is huilend bij haar in bed gekropen. Nu slaapt ze eindelijk. Er lopen zwarte strepen van de uitgelopen mascara over haar gezicht. Ze oogt jong nu ze slaapt, zoveel jonger dan ze is.
Jeanne glimlacht. Ze is op die leeftijd waarop ze vooral lief is als ze slaapt. Arm kind, zonder vader.
Heel voorzichtig, om Eefje niet wakker te maken, schuift ze het bed uit. Ze zou een moord doen voor een kop koffie. Ze slaat haar hand voor haar mond als ze zich realiseert dat ze die term beter niet kan gebruiken onder deze omstandigheden. En die glimlach moet ze ook van haar gezicht vegen. In de gang blijft ze even staan voor de grote spiegel. Ze kijkt kritisch naar de vrouw met het blauwe oog die naar haar terug staart. Ze is zelf niet ongeschonden uit de overval gekomen. Ze weet niet eens zeker of het een voorzorgsmaatregel was van Dex, om de verdenking niet op haar te laten vallen, of dat er misschien ook een zeker wraakmotief bij zat. Het maakt niet uit. De grote bloeduitstorting staat haar. Het is de rest die haar zorgen baart. Het is weer eens zover. Ze heeft zich bepaald niet ingehouden de laatste maand, en die uitgebreide maaltijd van gisteren heeft ook niet geholpen.
Ze zal er echt weer aan moeten geloven. Diëten, sporten. Jeanne zucht en denkt aan het goede voornemen dat ze aan het begin van dit jaar heeft gemaakt. Ze zou het niet meer zo ver laten komen, nooit meer.
Ze kijkt aarzelend naar boven terwijl ze zich afvraagt of Eefje lang genoeg zal blijven slapen zodat zij even een rondje kan joggen. O nee. Ze grinnikt om zichzelf terwijl ze haar hoofd schudt. Joggen is waarschijnlijk niet wat een rouwende weduwe zou doen na de overval waar haar geliefde man bij is omgekomen. Ze moet zich eraan blijven herinneren dat ze vooral geen aandacht moet trekken. Ze moet normaal doen, zo normaal als ieder ander zich zou gedragen na zo’n afschuwelijke gebeurtenis. Ze doet een koffiecupje in het espresso-apparaat en leunt tegen het aanrecht terwijl de koffie doorloopt. Haar oog valt op een netje avocado’s. Haar hart mist een slag. Die heeft Stan voor haar gekocht. Hij eet ze zelf niet. Zij is de enige hier thuis die ze lust.
Ze haalt er één uit het net. Maar waarom zoveel? Die krijgt ze nooit op in haar eentje. Het doet haar denken aan een dieet dat ze eens heeft gevolgd waarbij ze bijna alleen op avocado’s leefde.
Haar mond valt open. Dat is het. Hij kent haar te goed. Hij weet dat ze op tweede kerstdag altijd al spijt heeft van het geschrans en het liefst meteen op dieet gaat. Hij moet het avocado-dieet hebben onthouden en heeft er genoeg voor haar gekocht om direct een start te kunnen maken. Haar lip begint te trillen. Dat gaat ze wel missen, dat vertrouwde, vanzelfsprekende. Waar vindt ze in vredesnaam iemand die haar zó goed kent?
Ze pakt een mes uit de la en snijdt de avocado open. Terwijl ze het eerste vruchtvlees uit de avocado lepelt rolt er een traan over haar wang.