Gemis

Gemis toont zich in het kleine. Het zijn de grote dingen die je bijblijven en die je met je vrienden en vriendinnen deelt. Dat je vader niet heeft meegemaakt dat je je eerste boek publiceerde, en dat hij niet aanwezig was bij de eindmusical van je dochter. Maar het echte missen besluipt je bij de alledaagse gebeurtenissen, als je het het minst verwacht en dus het minst op je hoede bent.Hoe vaak ik tijdens de afgelopen hittegolf niet met een mengeling van schuldgevoel en medelijden aan mijn moeder dacht, aan hoe heet ze het moest hebben in dat kleine achtertuintje van haar sociale huurwoning, waar ze eenzaam zat te wachten op het einde van de dag.
Totdat ik me realiseerde dat ze daar niet meer woonde en dat haar wachten voorbij is.

Nu gaan we op vakantie en het voelt raar dat we dat niet ergens hoeven te melden. Er zijn genoeg mensen die ons een fijne vakantie wensen, maar niemand zegt het met die ondertoon van bezorgdheid, met dat kleine knoopje in de maag bij de gedachte niet in hetzelfde land te zijn als wij.
Niemand die een zucht van verlichting zal slaken als we over een tijdje laten weten dat we terug zijn.

Er komt een whatsappje binnen. Mijn broer wenst ons een fijne vakantie. “Rij voorzichtig”.
Ik glimlach terug naar de smiley die hij erbij heeft gezet. Het is goed.