Categorie: 2018

Dat ieder spelletje op de achterbank eindigt in ruzie.
Dat we ze alleen maar zien van achter een schermpje en met oortjes in. Dat alles tot drie cijfers achter de komma gelijk moet zijn omdat het anders onrechtvaardigheid met hoofdletter O is.
Dat ze hun haren pas wassen als ze ze zelf vinden stinken.
Dat we overal in het huisje vieze was vinden.
Dat ik me af en toe wanhopig afvraag of er ergens een nooduitgang is.
Lees verder “Vakantie met pubers”

Als je de vakantiefoto’s van de afgelopen jaren bekijkt lijkt het alsof ik niet mee was, of hooguit een dagje ben langsgekomen om lief en kinderen te zien.
Dat komt deels doordat ik in het algemeen degene ben die de camera hanteert en voor het andere deel doordat ik zeker degene ben die de censuur uitvoert. Lees verder “Foto”

Gemis toont zich in het kleine. Het zijn de grote dingen die je bijblijven en die je met je vrienden en vriendinnen deelt. Dat je vader niet heeft meegemaakt dat je je eerste boek publiceerde, en dat hij niet aanwezig was bij de eindmusical van je dochter. Maar het echte missen besluipt je bij de alledaagse gebeurtenissen, als je het het minst verwacht en dus het minst op je hoede bent. Lees verder “Gemis”

Online magazine Banger Sisters bestaat acht jaar en daarom hebben ze nu een leuke winactie. Wil je mijn boek Startschot winnen? Doe dan mee!

Banger Sisters 8 jaar! Win Startschot van Ingrid Mulder!

Bij ons thuis werden bietjes alleen gegeten in het zuur, uit glazen potten met dikke buiken, als wat je nu met een moderne term een side dish zou noemen. De eerste keer dat ik ze als maaltijd at was in een studentenhuis dat zo dicht bij het spoor lag dat om de zes minuten horen en zien je verging. Kon je nagaan hoe het zou zijn als je in Amsterdam woonde, zei de bewoonster relativerend, waar nog veel meer treinen reden. Lees verder “inspiratie”

Ik waai uit. Ik waai uit mijn werk, mijn stress en zorgen. Ik waai uit mijn sleur. Mijn land en mijn comfortzone. Ik waai uit mijn hoofd.
En waar kan ik dat beter doen dan hier, op het strand. De zilte lucht op mijn lippen, het koele zand tussen mijn tenen. Lees verder “Zee”

Voor iedereen die al vakantie heeft maar nog geen zin heeft in een dikke pil. Voor iedereen die nog geen vakantie heeft maar wel zin heeft in een tussendoortje om te lezen. Voor iedereen die mijn schrijfstijl nog niet kent maar er wel benieuwd naar is. Voor iedereen die bekend is met mijn schrijfstijl en het ook leuk vindt om een kort verhaal van mijn hand te lezen.
Kortom voor iedereen een kort verhaal om lekker te lezen. Veel leesplezier gewenst!

Het Verhoor

Ik had eens een collega met een enorme, brede borstelsnor. Zo’n Magnum P.I. snor in het kwadraat. Een magneet voor yoghurt met muesli en schuim van een cappuccino. Lees verder “Bril (2)”

In mijn studietijd ging ik altijd graag mee naar de brillenwinkel als een vriend of vriendin een nieuwe bril nodig had. Ik vond het heerlijk om brillen te passen, de één nog raarder en extravaganter dan de ander. Niet dat de brillen me stonden: welk montuur ik ook uitprobeerde, ik zag er altijd uit als een strenge bibliothecaresse of een onaardige juf die er alleen maar lol in had om alles fout te rekenen. Lees verder “Bril”

Ik had een deadline.

Het was een duidelijke opdracht, het thema was bepaald en de datum van oplevering lag ver in de toekomst. Ik had er alle vertrouwen in. Ik omcirkelde een datum in mijn agenda, drie weken te vroeg. Het ging om een voorleesverhaal voor op een kamp. Er moesten verschillende rollen zijn en het leek me goed als iedereen zich van tevoren kon inlezen. Ik had nog geen idee en ook niet echt een gevoel bij het thema.
Tussendoor vroeg de opdrachtgever hoe het ging. Ik gaf ruiterlijk toe dat ik nog niet eens was begonnen en glimlachte vertrouwenwekkend. Het zou goedkomen. De deadline was een vaag concept, iets waarvan ik diep in mijn hart wel wist dat het er was, maar ook weer niet. Niet echt. Lees verder “Deadline”