Categorie: 2019

Ik heb een vrije dag genomen, en deze keer nou eens niet vanwege een afspraak met een vriendin, om te brainstormen over mijn boek of om eindelijk eens toe te komen aan de broodnodige klussen die anders tot sint juttemis blijven liggen. Nee, gewoon een vrije dag. Voor mij alleen. Zomaar.
Ik was er aan toe ook. Dat heeft mijn lijf me wel duidelijk gemaakt na een aantal stressvolle weken. Nek en schouders die zo vast zaten dat ik niet eens meer veilig kon autorijden. Een pijn die dan eens fel en stekend was, dan weer een zeurende vriend die nooit helemaal van de achtergrond verdween.
Maar nu heb ik dan vrij en ik heb geen idee wat ik ga doen. Lees verder “lummelen mag”

Het begon met een heel klein vonkje, het idee. Want zo gaat dat met ideeën; die hebben maar iets kleins nodig: een spotje op de radio, een gerucht, een toevallig opgevangen woord.
Daarna werden onder het genot van een borrel wilde plannen gesmeed. Want zo gaat dat met plannen: die worden groter en wilder hoe langer je erover praat. En hoe meer borrels erbij geschonken worden, hoe enthousiaster de plannenmakers erover worden en hoe meer ze elkaar aansteken om nóg groter en nóg wilder te denken, nóg meer “out-of-the-box”. Lees verder “Realiteit”

‘Ik kan schrijven,’ zeg ik. Ik schrik er zelf een beetje van. Ik ben dan ook begonnen met het meer bescheiden ‘Ik hou van schrijven,’ maar je zit bij een training jezelf presenteren of je zit daar niet, en dus heeft de trainster er meteen iets krachtigers van gemaakt. Lees verder “Verder kijken”

‘Je moet even kijken, mam!’ hoor ik als ik uit mijn werk kom. ‘Ga daar maar staan, dan kun je het goed zien.’
Ik heb allang gezien waar haar oog glunderend op gericht is, maar ik blijf braaf afwachtend staan op het plein en veins verbazing als ze voorbij fietst op de fiets van haar grote zus. Lees verder “Giant leap”

Het kan twee kanten opgaan met het plan dat ik heb opgevat, om in de pauze te gaan lopen. Of ik kom verfrist en verkwikt terug, zonder de beginnende hoofdpijn die ik voel aankomen, of ik raak alleen maar meer bezweet en verhit en heb daarna helemáál geen zin meer om aan het werk te gaan. Ik besluit het erop te wagen. Helemaal vrij ben ik niet, de werktelefoon is gewoon mee. Je kunt maar onmisbaar zijn. Lees verder “Mini vakantie”

Ik ben dol op leuke citaten, bordjes met grappige teksten en rare uitspraken of spelfouten (vooral die). Mijn gezin drijft het tot waanzin als ik weer eens een foto wil maken van een bord dat tot nu toe niemand was opgevallen. En ook bij de huis- tuin- en keukencitaten sta ik altijd even stil. Bijna gedachteloos fotografeer ik het theezakje dat ik krijg tijdens een overleg waarin we nieuwe plannen maken voor deel twee van een trilogie. We do not remember days, we remember moments.  Lees verder “momenten”

‘Mijn ouders maken nooit iets af,’ hoor ik Grote Mien zeggen tegen een vriendin. Ze zegt het met de opgewektheid van iemand die het leven neemt zoals het komt, niet als iets waaronder ze gebukt gaat. En toch komt het aan. Ze heeft gelijk. De keuken, die in mei is geplaatst is nog steeds niet af, waardoor onze woonkamer al een paar maanden voelt als een tijdelijke behuizing in afwachting van betere tijden. De regenboogtrap die op papier zo’n leuk idee was, is verworden tot een onderwerp van een blog van meer dan een jaar geleden. Zo zijn er meer onafgemaakte dingen in huis. Projecten noem ik ze liever. Dat geeft nog de illusie dat ze ooit… misschien wel snel… Lees verder “Project”

Als we even neerstrijken op een trap die in de stenen is uitgehouwen merken we dat we niet de enigen zijn. Het is warm in het safaripark. Warm ook op deze trap, met alleen een klein strookje schaduw vlak tegen de rotsmuur. Toch komen er steeds meer mensen hier zitten. ‘Voor de zeeleeuwenshow, denk ik. Die om drie uur begint.’
Mijn lief kijkt bedenkelijk op zijn mobiel. Dat is pas over drie kwartier. Toch besluiten we te wachten. In dat kleine streepje schaduw. We smeren ons in met zonnebrandcrème,  delen het stukje stokbrood en de fles water die we bij ons hebben en wachten. Terwijl ik met logisch nadenken aan de hand van de schaduw probeer uit te vogelen welke kant de zon opdraait en of ons strookje schaduw dus zal toe- of afnemen, bekijk ik de mensen om ons heen. Lees verder “Hesje”

Eén van de eerste anekdotes die ik te horen kreeg toen ik verkering kreeg met mijn lief was hoe onsterfelijk belachelijk zijn moeder zich had gemaakt toen ze tijdens een vakantie bij het verlaten van de bakkerswinkel ‘pain!’ riep in plaats van ‘au revoir!’ Dat de andere leden van het gezin zwijgend en zonder enige vorm van beleefdheid de winkel in- en uitgingen vertelt het verhaal niet. Dat is kennelijk normaal gedrag in den vreemde. Lees verder “Anekdote”

Als er iets nivellerend is, dan is het wel hitte. Je zou zeggen dat het campingleven op zichzelf al een eind maakt aan standsverschillen, maar niets is minder waar. De één heeft een nog grotere en nog luxere caravan dan de ander en daarmee ook een nog grotere en luxere auto nodig om hem te trekken. En hoe cool het ongebonden leven van rondtrekken met zo goed als niets ook is, sommige tentjes blijven hoog scoren op de sneuheidsmeter. Lees verder “hitte”