Categorie: 2019

Ooit, in een ver verleden, toen mijn lief en ik nog armlastige studenten waren en noodgedwongen primitief op vakantie gingen, ondervonden we aan levende lijve hoe dun tentdoek is. En hoe belangrijk goede buren zijn op een camping. Lees verder “Vakantieburen”

“A partner on the way”  staat op de achterkant van de vrachtwagen die we passeren op onze eindeloze weg naar het Zuiden. Ik vind het een rare slogan, een beetje als een baby-on-the-way, alsof er een vrachtwagen vol knappe mannen onderweg is naar vrouwen die er al verlangend naar uitkijken. Of misschien niet eens alleen knappe mannen, maar mannen in het algemeen; betrouwbare en minder betrouwbare, handige Harry’s en klunzen. En vrouwen ook, trouwens. Partners. Op weg naar wie ze maar heeft besteld. Lees verder “Reis”

Als iemand me vraagt wat ik aan mezelf zou willen veranderen zeg ik vaak dat ik heldhaftiger zou willen zijn, avontuurlijker. Een reiziger.
Ik hou niet van reizen en daar baal ik van.

O, ik ga graag op stap met mijn lief en de mientjes, daar niet van, maar vlak voor en ook tijdens iedere vakantie stel ik mezelf minstens één keer de vraag waar ik in vredesnaam mee bezig ben. Ik heb een heerlijk huis, een bed waar ik desnoods dwars in kan gaan liggen, een douche om in weg te smelten en alles wat ik nodig kan hebben onder handbereik. Waarom zou ik dat verruilen voor een huisje/tent/caravan van een derde van de oppervlakte en van alle mogelijk ongemakken voorzien? Lees verder “Avontuurlijk”

Voor mijn vrijwilligerswerk ga ik ieder jaar met een aantal kinderen op kamp. Al een paar jaar hebben wij de traditie om, al dan niet bij een kampvuur, een verhaal voor te lezen, waarbij verschillende mensen de rollen voor hun rekening nemen. Dit jaar ging het thema over sprookjes en het verhaal dus ook.
Uitprinten, vuurkorf erbij, en een klein lichtje om de tekst ook in het donker te kunnen zien. Veel plezier!

er is ooit

‘Gek,’ zegt mijn broer, ‘Als je straks thuis bent is er niemand aan wie je kunt vertellen hoe het hier was, hoe wij leven.’

Dat is niet waar, natuurlijk, er zijn zat mensen aan wie ik kan vertellen over mijn vakantie slash familiebezoek aan het verre Z. Er zijn zelfs mensen die bereid zijn om naar de foto’s te kijken, ook al staan er dan mensen op die ze niet persoonlijk kennen. Lees verder “Takken”

Het is vijftien jaar geleden dat ik voor het laatst vloog. Ik zou graag zeggen dat dat was uit milieu-overwegingen, om mijn ecologische voetafdruk zo klein mogelijk te maken. Maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat het vooral is omdat ik een hekel heb aan vliegen. Lees verder “Vliegen”

Bijna twaalf jaar geleden is het, dat kleine Mien is geboren. Een stralende dag was het. Grote Mien mocht bij de buren barbecueën. Willekeurige details van die dag staan me nog helder voor de geest. Hoe we Mien belden die vanaf toen Grote Mien werd, en haar vertelden over haar zusje. Hoe ze enthousiast tegen de buren riep dat ze een broertje had. Hoe ik de naam die wij hadden verzonnen wel drie keer moest herhalen tegen vriendin A en hem tenslotte maar spelde, omdat die wel goed moest zijn geschreven op de zelfgeborduurde slab die ze ons wilde geven. Lees verder “Twaalf jaar”

Ze heeft een dictee gehad op school. Lees verder “Dictee”

We krijgen een nieuwe keuken. Dit riep ik overigens vorig jaar ook al tegen familie en vrienden, want toen was de kogel eindelijk door de kerk. Na bijna twintig jaar aankijken tegen een keuken die we al lelijk vonden toen we het huis betrokken, na alle apparatuur al twee keer te hebben vervangen, en bij ieder apparaat dat kapot ging tegen elkaar zeggen dat dit nu echt een mooie aanleiding was voor een nieuwe keuken, hebben we dan eindelijk een keuken besteld. Lees verder “Traditie”

Het sneeuwt. Ik werk thuis. Niet omdat het sneeuwt maar het is geen vervelende bijkomstigheid. Nu ik niet meer dagelijks 45 kilometer met de auto hoef te rijden naar mijn werk en de helse rit waarin ik daar vier uur over deed steeds verder achter me ligt, begint het plezier in sneeuw terug te komen. Lees verder “Sneeuw”