Gedoe

Er is gedoe in de tuin. Meer gedoe dan ik aankan. Eerlijkheidshalve moet ik daaraan toevoegen dat ik op dit moment eigenlijk helemaal geen gedoe aankan. Elk gedoe komt keihard binnen en leidt onherroepelijk tot tranen. En daarvan heb ik er toch al genoeg. Net als van gedoe trouwens. Regeldingen omtrent auto, dingen op naam zetten, pensioen, belastingen, abonnementen en ga zo maar door. Niks dat een keertje soepel loopt of niet afhankelijk is van weer andere papieren of informatie of telefoontjes. Gedoe.
Maar nu is er dus gedoe in de tuin. Lees verder “Gedoe”

leve de liefde

Mijn ouders vierden hun 45-jarige bruiloft. Mijn vader was toen nog niet ziek, dus ik geloof niet dat er een achterliggende gedachte was dat ze de vijftig jaar wellicht niet zouden halen. Ze vierden het gewoon omdat het iets was om te vieren, en omdat je dankbaar mag zijn voor de mooie dingen in het leven en je moet vieren wat je vieren kunt.
Het jaar erna was mijn vader te ziek om nog van zijn trouwdag te genieten en een maand later overleed hij. Lees verder “leve de liefde”

leve

Leve de traditie van kadootjes in bed
Leve de vroege kaartbezorgers
Leve de vriendin uit G (potentieel Heel Holland Bakt winnaar) die een taartje in de vriezer achterliet, met alle ingrediënten en een uitgebreide beschrijving om het af te maken Lees verder “leve”

klein leed, groot leed

Om zes uur wakker gemaakt te worden is nooit mijn hobby geweest en helemaal niet met de woorden dat ze een gil hoorde van beneden en veel gestommel. Aangezien ik niet geloof in gillende inbrekers weet ik dat het met huiskat K te maken moet hebben. Met enig ongemak ga ik naar beneden. Ik zie beelden voor me van een bloedende kikker die zich met zijn enig overgebleven pootje een weg naar de vrijheid probeert te hupsen. Het is voorgekomen. Lees verder “klein leed, groot leed”

Bot

Uitgaande van het gegeven dat alles in het universum in balans is of komt, staan ons nog heel wat botte opmerkingen en vervelende mensen te wachten. Het medeleven en de belangstelling na de dood van mijn lief is overweldigend. De stroom kaarten eindeloos, evenals de hoeveelheid bloemen die iedere dag bezorgd worden, de telefoontjes, appjes en mailtjes.
Op dit moment koesteren we ons alleen maar in de warmte, maar in mijn achterhoofd klinkt een stemmetje dat het niet zo kan blijven. Lees verder “Bot”

coronadays deel twee

Een jongen uit kleine miens klas heeft een knuffeltrui. Zo’n trui om in te wonen, die zijn armen om je heen slaat en je in zijn lekkere omhelzing laat zwelgen.  Zo’n trui die zo zacht is dat je de hele dag over je armen of je buik wil wrijven, en die dan een glimlach op je gezicht brengt.
Hij is hem zeker twee maten te groot en van een nogal onbestemde kleur waardoor hij niet eens echt mooi is, maar iedere keer dat de jongen hem draagt denk ik: die wil ik ook!
Ik heb het natuurlijk nooit tegen hem gezegd, ik kijk wel uit, dan draagt ie hem nooit meer. Een trui wordt er niet aantrekkelijker op als een ouwe taart hem leuk vindt. Lees verder “coronadays deel twee”

Corona-days

De nummer één tip van thuiswerkers is altijd: kleed je aan. Ga gewoon douchen, doe kleren aan, blijf niet in je pyjama rondhangen. Vandaar dat ik vandaag, in mijn gedwongen thuiswerkperiode vrolijke sokken aan heb getrokken, zodat ik iedere keer dat ik naar beneden kijk in ieder geval iets heb om over te glimlachen. Want niemand heeft het over schoenen gehad. Thuiswerken doe je op sokken. Lees verder “Corona-days”