Categorie: Uncategorized

‘Je moet even kijken, mam!’ hoor ik als ik uit mijn werk kom. ‘Ga daar maar staan, dan kun je het goed zien.’
Ik heb allang gezien waar haar oog glunderend op gericht is, maar ik blijf braaf afwachtend staan op het plein en veins verbazing als ze voorbij fietst op de fiets van haar grote zus. Lees verder “Giant leap”

Het kan twee kanten opgaan met het plan dat ik heb opgevat, om in de pauze te gaan lopen. Of ik kom verfrist en verkwikt terug, zonder de beginnende hoofdpijn die ik voel aankomen, of ik raak alleen maar meer bezweet en verhit en heb daarna helemáál geen zin meer om aan het werk te gaan. Ik besluit het erop te wagen. Helemaal vrij ben ik niet, de werktelefoon is gewoon mee. Je kunt maar onmisbaar zijn. Lees verder “Mini vakantie”

Ik ben dol op leuke citaten, bordjes met grappige teksten en rare uitspraken of spelfouten (vooral die). Mijn gezin drijft het tot waanzin als ik weer eens een foto wil maken van een bord dat tot nu toe niemand was opgevallen. En ook bij de huis- tuin- en keukencitaten sta ik altijd even stil. Bijna gedachteloos fotografeer ik het theezakje dat ik krijg tijdens een overleg waarin we nieuwe plannen maken voor deel twee van een trilogie. We do not remember days, we remember moments.  Lees verder “momenten”

‘Mijn ouders maken nooit iets af,’ hoor ik Grote Mien zeggen tegen een vriendin. Ze zegt het met de opgewektheid van iemand die het leven neemt zoals het komt, niet als iets waaronder ze gebukt gaat. En toch komt het aan. Ze heeft gelijk. De keuken, die in mei is geplaatst is nog steeds niet af, waardoor onze woonkamer al een paar maanden voelt als een tijdelijke behuizing in afwachting van betere tijden. De regenboogtrap die op papier zo’n leuk idee was, is verworden tot een onderwerp van een blog van meer dan een jaar geleden. Zo zijn er meer onafgemaakte dingen in huis. Projecten noem ik ze liever. Dat geeft nog de illusie dat ze ooit… misschien wel snel… Lees verder “Project”

Als we even neerstrijken op een trap die in de stenen is uitgehouwen merken we dat we niet de enigen zijn. Het is warm in het safaripark. Warm ook op deze trap, met alleen een klein strookje schaduw vlak tegen de rotsmuur. Toch komen er steeds meer mensen hier zitten. ‘Voor de zeeleeuwenshow, denk ik. Die om drie uur begint.’
Mijn lief kijkt bedenkelijk op zijn mobiel. Dat is pas over drie kwartier. Toch besluiten we te wachten. In dat kleine streepje schaduw. We smeren ons in met zonnebrandcrème,  delen het stukje stokbrood en de fles water die we bij ons hebben en wachten. Terwijl ik met logisch nadenken aan de hand van de schaduw probeer uit te vogelen welke kant de zon opdraait en of ons strookje schaduw dus zal toe- of afnemen, bekijk ik de mensen om ons heen. Lees verder “Hesje”

Eén van de eerste anekdotes die ik te horen kreeg toen ik verkering kreeg met mijn lief was hoe onsterfelijk belachelijk zijn moeder zich had gemaakt toen ze tijdens een vakantie bij het verlaten van de bakkerswinkel ‘pain!’ riep in plaats van ‘au revoir!’ Dat de andere leden van het gezin zwijgend en zonder enige vorm van beleefdheid de winkel in- en uitgingen vertelt het verhaal niet. Dat is kennelijk normaal gedrag in den vreemde. Lees verder “Anekdote”

Als er iets nivellerend is, dan is het wel hitte. Je zou zeggen dat het campingleven op zichzelf al een eind maakt aan standsverschillen, maar niets is minder waar. De één heeft een nog grotere en nog luxere caravan dan de ander en daarmee ook een nog grotere en luxere auto nodig om hem te trekken. En hoe cool het ongebonden leven van rondtrekken met zo goed als niets ook is, sommige tentjes blijven hoog scoren op de sneuheidsmeter. Lees verder “hitte”

Ooit, in een ver verleden, toen mijn lief en ik nog armlastige studenten waren en noodgedwongen primitief op vakantie gingen, ondervonden we aan levende lijve hoe dun tentdoek is. En hoe belangrijk goede buren zijn op een camping. Lees verder “Vakantieburen”

“A partner on the way”  staat op de achterkant van de vrachtwagen die we passeren op onze eindeloze weg naar het Zuiden. Ik vind het een rare slogan, een beetje als een baby-on-the-way, alsof er een vrachtwagen vol knappe mannen onderweg is naar vrouwen die er al verlangend naar uitkijken. Of misschien niet eens alleen knappe mannen, maar mannen in het algemeen; betrouwbare en minder betrouwbare, handige Harry’s en klunzen. En vrouwen ook, trouwens. Partners. Op weg naar wie ze maar heeft besteld. Lees verder “Reis”

Als iemand me vraagt wat ik aan mezelf zou willen veranderen zeg ik vaak dat ik heldhaftiger zou willen zijn, avontuurlijker. Een reiziger.
Ik hou niet van reizen en daar baal ik van.

O, ik ga graag op stap met mijn lief en de mientjes, daar niet van, maar vlak voor en ook tijdens iedere vakantie stel ik mezelf minstens één keer de vraag waar ik in vredesnaam mee bezig ben. Ik heb een heerlijk huis, een bed waar ik desnoods dwars in kan gaan liggen, een douche om in weg te smelten en alles wat ik nodig kan hebben onder handbereik. Waarom zou ik dat verruilen voor een huisje/tent/caravan van een derde van de oppervlakte en van alle mogelijk ongemakken voorzien? Lees verder “Avontuurlijk”