Vroeger was ik supermama. Ik kon alles. Althans, in de ogen van de mientjes. Ik repareerde knuffels alsof ik nooit iets anders had gedaan, wist tranen binnen een seconde te drogen, kon verkeerslichten op groen blazen (hier sloeg de eerste twijfel toe, moet ik bekennen. Het ging zo vaak niet goed dat moeilijk vol te houden was dat ik dit talent bezat), kon het kanaal overzwemmen, en mooie dromen blazen om nachtmerries te verjagen. Lees verder “Superkrachten”