Het eind van het jaar leent zich voor lijstjes. Voor terugblikken. Voor dankbaarheid. Ofwel voor het jaar dat achter je ligt ofwel voor het feit dat het bijna voorbij is.
2018 begon als tweede opeenvolgende jaar met een sterfgeval. Niet de beste start voor een jaar… Ik werd wees en voelde me daardoor ontheemder dan ik ooit had gedacht. Geen kind meer te zijn is heftig.
Gelukkig was er ook veel moois.
Ik maakte kennis met mijn nieuwe schoonzus en daarmee ook met een geheel nieuwe broer, of eigenlijk de broer die ik kende, maar die zich al jaren niet meer had laten zien. Ik mocht een boek presenteren, en genoot van hoe goed dat verliep. Ik werd gewaardeerd op mijn werk. Ik ben boos geweest op mijn pubers maar heb ook veel en vaak met ze gelachen.
Ik las het afgelopen jaar 33 boeken. Veel daarvan in de vorm van een luisterboek, bijvoorbeeld in de auto op weg naar de vakantiebestemming. Zo kregen de verhalen een extra laag van herinneringen, niet alleen vanwege het verhaal zelf maar ook door de plek waar we ze hoorden.
En ik schreef. Ik publiceerde mijn eerste young adultboek, schreef de eerste versie van mijn tweede en een flink deel van de tweede versie. Ik schreef verder een kort verhaal op mijn site, drie hoofdstukken van een vervolgverhaal voor vrouwenthrillers, een flink aantal blogs, en een schier oneindige hoeveelheid emails, brieven, kaartjes, whatsapp- en twitterberichten.
Ik probeerde mijn beginnersstatus van jogger kwijt te raken, en legde me er uiteindelijk bij neer dat ik een beginnende hardloper zal blijven. Ik maakte goede voornemens en verbrak ze weer. Ik maakte plannen en schema’s en gooide die even gemakkelijk aan de kant als ze niet werkten.
Ik ontmoette mensen, nieuwe en oude, met mooie verhalen of minder mooie. Ik deed mijn best een verschil te maken. Er te zijn.
Nu het eind in zicht komt ben ik blij dat het erop zit, 2018. Dit onbarmhartige, rare jaar.
Natuurlijk heb ik voor het komende jaar plannen, ideeën, schema’s, voornemens.
Maar het belangrijkste is dat ik er zal zijn. Als je me nodig hebt. Als je een leuke klus te klaren hebt. Als je iets van me wilt lezen, of alleen een luisterend oor zoekt. Ik ben er. Weet me te vinden.
Herkenbaar, Ingrid. Alleen met een iets andere invulling. En jij blijft beginnend hardloper, ik ben op wandelen overgestapt (ik heb heel veel pluspunten kunnen vinden voor wandelen t.o.v. joggen )