‘Een slak! Mama, kijk! Een slak!’
Het jongetje bij de bushalte springt opgewonden op en neer en trekt aan de lange jas van zijn moeder. ‘Een slak! Het is een slak!’
Ik heb het gezin wel vaker gezien, de moeder die meestal in een voor mij niet verstaanbare taal met haar kinderen spreekt, een klein jochie en twee iets grotere meiden. Ze gaan altijd vroeg met de bus, ze staan er al voor het licht wordt. Waar ze precies naar toe gaan is me niet duidelijk, ze stappen niet altijd bij dezelfde halte uit. Het is in ieder geval altijd een hele onderneming, hun reis, waar een uitpuilende buggy, verschillende rugtasjes en veel jassen en sjaals en handschoenen aan te pas komen.
Een tijdje geleden was het jongetje vooral irritant in de weer met zijn speelgoedautootje waarmee hij tegen de buggy sloeg waarin hij zeer tegen zijn zin was vastgemaakt. Zijn grote zussen waren de hele busrit druk bezig hem tot kalmte te manen terwijl zijn moeder met een sombere blik uit het raam staarde.
Maar nu heeft hij taal tot zijn beschikking. Nog niet heel veel, maar toch genoeg om duidelijk te maken wat hij wil. En wat hij wil is dat zijn moeder komt kijken. Zij heeft daar minder zin in. Gelijk heeft ze, er zijn leukere dingen om naar te kijken dan naar een slak op een koud en donker perron bij de bushalte.
Omdat ik nieuwsgieriger van aard ben werp ik wel een blik in de richting van datgene waar hij zo opgewonden van raakt. Er ligt geen slak op de grond. Het jongetje staat naast de weggegooide schil van een sinaasappel en wijst. Met een heleboel verbeelding kun je er een slak in zien, zo-een die een kind zou tekenen, met een rondje op zijn rug dat het huisje moet voorstellen. Ik glimlach.
Een van de zussen is er nu ook bij gekomen. ‘Dat is geen slak,’ is haar oordeel, ‘alleen maar een sinaasappelschil.’
‘Nee, slak! Sisappelslak!’
Het meisje schopt de schil aan de kant. Weg is de slak.
De blik van het jongetje vangt die van mij. Ik knik hem bemoedigend toe. Ik hoop dat hij in mijn ogen leest wat ik wil zeggen: trek je er maar niets van aan, hoor. Het was een slak. Blijf asjeblieft zo naar de wereld kijken, wat de anderen ook zeggen.
Fantasie is alles.
