En ik dacht dat ik in een nachtmerrie terecht was gekomen, met die Corona-toestand.
De afgelopen dagen speelde Corona nauwelijks een rol in mijn leven.
Ik volgde het nieuws niet meer, zag geen statistieken en las geen alarmerende twitterberichten.
Ik dacht niet na over een lockdown of wat het zou betekenen als we ziek werden.
En de anderhalve meter afstand leek ineens een bizarre maatregel.
Corona maakte geen deel meer uit van mijn diepste angsten.
Mijn liefste lief ging dood. Zomaar. Ineens.
Vlak daarvoor had hij nog gezegd dat we de volgende dag toch echt aan de slag moesten met het opruimen van de werkkamer. Ik had halfhartig geknikt, met het idee dat ik daar totaal geen zin in had en dat we nog wel zouden zien.
En ineens was alles anders. Wilde ik niets liever dan die saaie klus met hem aanpakken.
Hersenbloeding. Toevalstreffer. Botte pech.
In minder dan twee uur was van de vitale, gezonde man die ik liefhad weinig meer over dan een platte streep op een hartmonitor.
Nachtmerrie der nachtmerries.
Daar kan geen Corona-maatregel tegenop.
Of toch?
Want door Corona mag de uitvaartverzorger me niet eens een hand geven.
Voel ik een aarzeling bij iedere knuffel die ik krijg.
Voelt een arm om me heen of een hand op mijn schouder als een overtreding.
Wordt het afscheid kaler en killer dan mijn lief verdient.
De nachtmerrie gaat maar door.
Ik wil nu eindelijk wel eens wakker worden.
Lieve Ingrid en kinderen,
Inderdaad een nachtmerrie. We denken veel aan jullie en wensen jullie heel veel sterkte met dit verlies. Het is niet te begrijpen. Je steun en toeverlaat, jullie pappa.
Heel veel lief en een knuffel van Luit en Dineke
Het is vreselijk onvoorstelbaar onbegrijpelijk. Zo plotseling. Zo bizar verdrietig. Ik leef op afstand zo mee, maar een corona houdt ons op afstand van waar we het liefst willen zijn. Virtuele knuffels. Ontelbaar veel.
Drama Ingrid. Onvoorstelbaar. Ook.van mij.heel veel.virtuele knuffels
Lieve Ingrid en kinderen,
Wat een bizarre tijd wij denken aan jullie. En in onze gedachten slaan wij onze armen om jullie heen.
Heel veel liefs jullie familie uit Odoorn
Lieve Ingrid en meiden,
Ik hoor net het verschrikkelijke nieuws van Dineke.
Wat onwerkelijk om het te horen dat je lieve man en jullie papa Jeroen er niet meer is.
Ik wens jullie heel veel sterkte, wou dat ik woorden kon zeggen om te troosten of de pijn kan verzachten maar die zijn er niet.
Lieve allemaal, een dikke knuffel en kus van Mavis.
Ik denk aan jullie ❤
Lieve Ingrid,
In gedachte geef ik jou een hele dikke knuffel.
Lieverds dit is zo onwerkelijk weet niet in woorden uit te drukken welk verdriet ik voel voor jullie .Weet alleen schat dat we in gedachten bij jullie zijn en je omarm met zo veel liefde als maar kan .Ik weet dat we ver weg zijn maar maar dichtbij in gedachten .Lieverds heel veel sterktein deze o zo bizare tyden en hoop dat dit gauw voorbij zal zijn zodat wejullie kunnen troosten met ons aanwezigheid .Love you all je nicht Marchien