Run

Zodra ik het terrein van de plaatselijke honkbalclub op kom voel ik het zinderen. Van alle kanten knalt het geluid op me af. Uit de stadionspeakers probeert een presentator de tijd te vullen totdat de uitslag van de kinderloop bekend is. Een ander roept de vijf kilometer-opers op zich naar de start te begeven. Er klinkt blikkerige muziek uit een installatie en een dappere jazz-zangeres probeert vanonder een partytent het langslopende publiek te boeien.

Hoofddorp bruist van sfeer en sportiviteit. Overal lopen mensen in verschillende stadia van vermoeidheid en opgewonden verwachting. Dit is de jaarlijkse run, de loop die ik nog altijd op mijn lijstje heb staan. Als het me ooit lukt het Evy-programma helemaal uit te lopen.

Diep in mijn hart weet ik al dat het er nooit van zal komen. Ik hou er niet van om op een van tevoren bepaald moment te moeten presteren. Ik haat het gevoel om naar het startvak te lopen met al die andere gemotiveerde en superfitte lopers en al te weten dat ik die dag pap in mijn benen heb. Om nog maar te zwijgen van het voortdurend voorbij gelopen worden in de eerste kilometer en de laatste vier te moeten afleggen in de wetenschap dat er nog maar vier mensen achter mij zitten die ook nog eens ieder moment een spintje kunnen trekken om me in de halen.

Maar dit jaar ben ook ik erbij, met mijn kekke ‘crew’-jasje en het reflecterende hesje dat me pas echt het aanzien geeft van een professionele verkeersregelaar. Ik heb een examen moeten doen dat lastiger was dan het eruit zag en ik heb geoefend op een strenge doch rechtvaardige blik en nu ben ik erbij.

Ik geef informatie aan nieuwgierige voorbijgangenrs, krijg ongevraagd heroische verhalen te horen van ex-lopers en moedig de renners met de meest vertrokken gezichten het hardst aan. De deelnemers glimlachten naar me, steken hun duim of op geven me een virtuele high five. Een man die in een rieten rokje en in met bloemenkransen omhangen ontbloot bovenlijf rent begroet me met een vrolijk Aloha. Ik lever geen prestatie van wereldformaat vandaag, vestig geen persoonlijk record. Maar ik ben erbij en ik voel me sportief tot in mijn tenen.

 

Eén antwoord op “Run”

  1. Hoi Ingrid
    wat een ontzettend leuk geschreven stuk! Ik hoop dat hierdoor nog meer mensen gemotiveerd raken om zich eens in te zetten tijdens een activiteit.
    Ikzelf geniet als organisator ook altijd van de dag als alles samen komt.
    Nog 1 tip
    stel je wil het toch eens proberen dat lopen zelf ……..ik geef start 2 run trainingen(vanuit de vereniging van AVH) en de Leon uit de Hoofddorpse krant is een starter uit mijn groep dussssss het is haalbaar echt ;-)ohnee doe maar niet dan mis ik een verkeersregelaar haha

    sportieve groet
    Mirjam

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *