‘Ik kan schrijven,’ zeg ik. Ik schrik er zelf een beetje van. Ik ben dan ook begonnen met het meer bescheiden ‘Ik hou van schrijven,’ maar je zit bij een training jezelf presenteren of je zit daar niet, en dus heeft de trainster er meteen iets krachtigers van gemaakt.
‘O, dat is mooi,’ zegt ze nu. ‘Dan ben je dus ook rustig. En je hebt geduld. Je bent nauwkeurig en je vindt het leuk om iets tot op de bodem uit te zoeken. En volhardend ben je ook.’
Ik kijk haar met open mond aan. Ze kijkt terug alsof ze niets bijzonders heeft gezegd. ‘Ja, want als je schrijft dan heb je dat allemaal nodig. Dus als je kunt schrijven dan beschik je over die kwaliteiten.’
Ik bewonder haar vaardigheid om dat allemaal uit dat ene zinnetje te halen en om verder te kijken dan mijn pen lang is. Ik was me er zelf niet van bewust dat ik zoveel over mezelf zeg als ik stel dat ik van schrijven hou. Of, iets minder bescheiden, dat ik kan schrijven.
Niet dat ik daar altijd van overtuigd ben. Van de week nog verzuchtte ik moedeloos dat ik geen enkel idee had voor het blog dat ik zo graag iedere week publiceer. ‘Echt niet?’ vroeg Grote Mien verbaasd. ‘Maar je hebt een hartstikke boeiend leven!’
Ik keek waarschijnlijk met evenveel ongeloof aan als vandaag de trainster.
‘Ja, niet dan? Je maakt altijd wel wat mee onderweg, in de bus of op de fiets. En jou vallen altijd bijzondere dingen op, of bijzondere mensen. Of je bedenkt er zelf iets bij door er op een andere manier naar te kijken. En je hebt ook nog hartstikke interessant werk.’
‘En heel bijzondere kinderen,’ grap ik.
‘Dat ook.’
Ik denk er nog een tijdje over na als zij allang de kamer uit is. Heb ik echt zo’n boeiend leven? Soms denk ik dat inderdaad ook, maar deze week is die gedachte nog niet een keer bij mij opgekomen. Ik zal niet zeggen dat ik een vroege herfstblues heb, maar heel bruisend voelde het allemaal niet.
‘Tel uw zegeningen,’ hoorde ik de afgelopen dagen Jesse Klaver zeggen. Hoe politiek dat ook bedoeld was, het raakte me. Er zit veel wijsheid in die oude raad. Tel uw zegeningen. En kijk iets beter, voeg ik er nu in gedachten zelf aan toe. Neem niet alles zomaar voor lief. Kijk. En zie. Zie echt.
Mijn week voelt ineens een stuk beter. En door al dat gedenk heb ik nog een blog ook.
